Welkom bij de Advent Tour!
1 december 2016
Adventstocht met Hirt
3 december 2016
Ja, het spijt me vreselijk, maar ik moet onze bezinning even onderbreken. Donderdag debatteerde het Franse parlement over een socialistisch wetsvoorstel, meldde Radio Vaticaan.
Het gaat over het verbieden van bepaalde pro-life websites. Vatican Radio:
"Hierdoor wordt het strafbaar om via internet te proberen te voorkomen dat vrouwen een abortus ondergaan. Voor het niet-digitale, echte leven bestaat deze strafbaarstelling van het belemmeren van abortussen al sinds de jaren negentig, gericht tegen demonstranten voor klinieken of dokterspraktijken. De regering wil het nu uitbreiden naar het World Wide Web."
Nu kunt u denken wat u wilt over abortus. Ik wil het hier niet promoten of bestrijden (hoewel ik natuurlijk een duidelijke mening heb.) Het gaat mij nu om iets anders: ik begrijp dat demonstraties voor klinieken en dokterspraktijken als problematisch worden gezien en zo denk ik er zelf ook over. Ook al zie ik abortus als het doden van onschuldig leven, dus als moord, dan nog moet ik degenen die dat anders zien niet lastigvallen, zolang zij zich aan de wet houden.
Op het internet is de situatie echter anders. Ten eerste kan iedereen daar alles schrijven. Wie hier inhoud wil verbieden, moet daarvoor goede redenen aanvoeren. Zo'n reden zou bijvoorbeeld zijn als een site haatzaaiende boodschappen verspreidt of oproept tot strafbare feiten. In dit geval worden de sites echter beschuldigd van "desinformatie" en het uitoefenen van "morele druk op zwangere vrouwen".
Wat kan worden bedoeld met "desinformatie"? Ik vermoed dat je heel wat websites zou moeten verbieden als je alle sites die eenzijdig over het internet berichten - met andere woorden: reclame maken voor een zaak - zou willen tegenhouden.
En "morele druk"? Is er een opener aanbod dan een pagina op het internet? Vrouwen die bang zijn beïnvloed te worden door de pro-lifers hoeven de site niet te bezoeken. Anderzijds kunnen degenen die de indruk hebben dat ze na een bezoek aan de arts nog vragen hebben, die hier stellen.
Ik kan begrijpen dat mensen vechten voor abortus (hoewel ik hun mening niet deel), maar dit gaat te ver! Het recht op abortus is maatschappelijk geaccepteerd - maar we hebben toch hopelijk (nog) geen plicht tot abortus in ons hoofd?
Ik moest deze verklaring nu afleggen, morgen gaan we beschouwend verder.
2 Reacties
Ik denk eigenlijk dat het belangrijkste van deze kwestie is om die vrouwen te helpen die bang zijn om een kind te voldragen uit angst voor financiële of andere steunbehoeften.
Het aanbieden van informatie over de ingreep, de risico's en mogelijke late effecten moet echter - naar mijn mening - niet onder morele druk gebeuren, omdat de mentale toestand van de moeder tijdens de zwangerschap ook sporen nalaat die we pas gaandeweg te weten komen.
Stress in welke vorm dan ook - existentieel en sociaal - kan genetische afdrukken veranderen en zo gevolgen hebben voor een heel leven (tot in de volgende generaties).
Des te belangrijker is het om de sociale druk te verminderen op vrouwen die zich niet in staat achten een kind op te voeden en bang zijn voor de sociale en morele gevolgen van plaatsing in een pleeggezin of adoptie.
Het is dus blijkbaar sociaal aanvaardbaarder om een kind te houden en het op alle gebieden te verwaarlozen of om het prenataal te doden dan om een kinderloos stel er een cadeau mee te geven.
En dat gaat ons allemaal aan - evenals de mannen die de vaders van deze kinderen zijn.
Alleen omdat een kind in het lichaam van een vrouw groeit, ontstaat deze levensvonk niet uit haar alleen.
En zo ligt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van moeder en kind ook bij ieder van ons: want wat weten wij van de zorgen en behoeften van de mensen die wij dagelijks ontmoeten?
Hetzelfde geldt voor de vragen die mensen die een gehandicapt kind dragen of opvoeden moeten doorstaan: Had het niet eerder gezien kunnen worden? Waarom een tweede?
Waarom geef je het niet weg/heb je het niet laten verwijderen?
Ik weet niet wat ik kan doen aan wat me bezighoudt - ook aan sociale contexten: Dit herleiden tot vrouwen, abortus, sociale solidariteit, geestelijke en ethische verantwoordelijkheid is op de een of andere manier niet genoeg!
Ik ben het met je eens. Ik weet het ook niet precies, maar ik denk dat we het besef zijn kwijtgeraakt dat het menselijk leven een geschenk is, niet te doen en slechts zeer beperkt te plannen. We manipuleren het nu zoveel, aan het begin, aan het eind en ook daartussenin, dat we steeds meer geloven dat dit normaal is en dat we er recht op hebben. Maar we zijn niet echt de meesters van leven en dood, we denken alleen dat we dat zijn, maar we zijn niet volwassen genoeg voor deze rol.