Steeds weer gaat het evangelie over schuld en vergeving. Jezus stelde God aan ons voor als een barmhartige en liefdevolle Vader, zo anders dan de straffende God die het oude Israël kende. Dit is een enorme opluchting - en toch kunnen we niet om de vraag heen hoe we omgaan met onze fouten en onze schuld - en de schuld van onze medemensen. In onze maatschappij doen we dat liever helemaal niet. Dat maakt een evangelie als dat van vandaag moeilijk, waarin Jezus duidelijk zegt: je vergeving voor je naaste mag geen grenzen kennen. Vergeef de ander niet 7 keer maar 77 keer, dus oneindig vaak.

Oneindig vaak? Is dat mogelijk? En wat als de ander niet om vergeving vraagt?

Als de een wrok koestert tegen de ander - wie koestert die dan?

In die zin is vergeving misschien het proberen waard, ook voor de eigen vrede.