Langzaam maar zeker komt de vakantie dichterbij. De liturgie wordt donkerder, de teksten cryptischer, maar in het dagelijks leven is alles normaal. De kinderen lachen, de voorzangers oefenen al het Paas Halleluja...

Normaal.

Ik hoor graag het gelach en het halleluja. Maar nu zoek ik ook de stilte.

Ik heb ruimte nodig om me voor te bereiden op de viering van het lijden. Lijden en de herinnering eraan zijn belangrijk.

Zonder Goede Vrijdag zou er geen paasvreugde zijn.