De Heer is opgestaan! Hij was dood, maar Gods liefde was sterker dan de haat en het geweld van mensen.

Hij verscheen aan de vrouwen die zijn dode lichaam wilden zalven. Hun liefde spoorde hen aan het graf te zoeken, volkomen irrationeel, sommigen zouden zeggen onzinnig. En toch vonden zij op deze manier Degene die niemand had gezocht en niemand had verwacht: de Levende, de Verrezene.

Hij stuurde ze naar de broeders. Ze moeten hen vertellen dat hij leeft, maar ze geloven het niet. Ze rennen naar het graf en vinden niets. Analyseer de sporen van dit niets precies ("Het laken lag niet bij de andere lakens, maar was opgevouwen op een aparte plaats"). Maar wetenschappelijke nauwkeurigheid brengt hen niet verder dan het graf.

De discipelen van Emmaüs bespreken de Schrift met een vreemdeling. De theologische discussie leidt nergens toe, ze herkennen de verrezen Heer pas als hij met hen het brood breekt.

Ik denk dat wij mensen zo zijn: we zouden graag bewijs hebben, zeker, betrouwbaar! Thomas zegt: Ik geloof het pas als ik het kan aanraken. Is dat niet het prototype van de moderne mens?

Alle paasverhalen laten ons op verschillende manieren zien dat we dit mysterie niet kunnen bewijzen, noch met de natuurwetenschappen, noch met de geesteswetenschappen. We kunnen de verrezen Heer niet begrijpen in de ware zin van het woord.

Maar dat hoeft niet. Vrouwen laten ons zien hoe: Het gaat allemaal om de relatie. Als we betrokken raken, als we besluiten zijn liefde te vertrouwen en er met onze liefde op te reageren, dan kunnen we het nieuwe leven ervaren. Hij komt hierin naar ons toe - en nergens staat dat Thomas daadwerkelijk zijn vinger op de wond legde. Ik vermoed sterk dat hij dat niet meer hoefde te doen op het moment van de ontmoeting met Jezus.