Mini's in Rome
10 juli 2018
Vakantie
31 juli 2018
Na een lange pauze, gaan we verder met een van onze series:
Vraag het de zuster, deel 31:
Zou u zich zelf keren tot een fundamenteel slecht persoon zoals een terrorist of massamoordenaar? Zijn er grenzen?
De achtergrond van deze vraag was onze spiritualiteit, die ik had voorgesteld: zondaars kunnen heiligen worden. Daar zijn genoeg rolmodellen voor: de heilige Maria Magdalena (onze patroonheilige), Petrus, Paulus, de latere Augustinus, enz.
De stichter van onze gemeenschap, de inmiddels zalig verklaarde pater Jean Joseph Lataste, erkende dit in 1864 in een Franse vrouwengevangenis. Hij zag de vrouwen die terecht veroordeeld waren, maar die serieus berouw toonden en een nieuw leven wilden beginnen. Het werd hem duidelijk - bijna een openbaring - dat deze vrouwen dit nieuwe leven kregen, deze nieuwe kans, en dat het van God kwam. Alleen wij mensen zijn zo hardvochtig dat we anderen fixeren op de daden uit het verleden. God is niet geïnteresseerd in ons verleden, hij is niet geïnteresseerd in of we gevallen zijn. God is alleen geïnteresseerd in het heden, hij is alleen geïnteresseerd in hoeveel we van hem houden.
Dit is de oorsprong van de Zusters Dominicanessen van Bethanië, een gemeenschap waar niemand mag worden beoordeeld op wat hij in het verleden heeft gedaan. We wedijveren met elkaar om te zien wie het meest van God houdt, onze afkomst doet er niet toe. (wel, dat is toch het ideaal...)
Nu de vraag: Volgens dit ideaal wenden wij ons tot ieder mens. Natuurlijk hebben we ook grenzen, gewoon in menselijke termen. Niet iedereen kan alles. Maar we hebben altijd zusters die actief waren en zijn in de pastorale zorg voor gevangenen, en ik heb vaak van hen gehoord dat ze zich niet eens de dossiers van de gevangenen laten zien. Het maakt niet uit of ze met een moordenaar of een dief praten. Omdat ze zulke mensen niet zien. Ze praten niet met een moordenaar. Ze praten met iemand die een vreselijke daad heeft verricht, een vreselijke fout heeft gemaakt. En wiens leven daarna doorgaat.
En terroristen en massamoordenaars dan? Om eerlijk te zijn, ik weet het niet. Bij een terrorist denk ik aan ideologische waan. Als ik aan een massamoordenaar denk, denk ik aan een geestesziekte. Is dat een cliché, een vooroordeel? Ik ben er vrij zeker van dat er geen "fundamenteel slechte mensen" bestaan! Ieder mens is in wezen goed, want wij zijn allen door God geschapen, zijn geliefde kinderen van die ene Vader die tegen zijn schepping zei: het is zeer goed. Niemand wordt als terrorist of massamoordenaar geboren. Zeker: er zijn moeilijke personages, er zijn moeilijke levensomstandigheden. Maar het is nog steeds een lange weg naar een moordpartij. Dan is er een besluit om te handelen.
En als de dader deze daad overleeft, is hij daarna nog steeds een mens die op elk moment weer kan veranderen - net zoals ieder van ons elke dag kan veranderen.
2 Reacties
Ik was nogal geïrriteerd door deze houding van pater Lataste, en het duurde even voordat ik begreep waarom. Qua presentatie gaat het voor mij voorbij aan wat belangrijk was voor Lataste en wat hij in Bethanië opnieuw in gang zette. Tijdens zijn preek in de vrouwengevangenis van Cadillac in 1864 sprak Lataste de vrouwen bewust aan als "mijn lieve zusters". Bij de oprichting van de Zusters Dominicanessen van Bethanië wilde hij beslist niet dat vrouwen de gevangenis zouden verlaten voor een tehuis voor vrijgelaten gevangenen, zij het een relatief goed tehuis, waar zij op paternalistische wijze verzorgd zouden worden en zo aan hun verleden gebonden zouden zijn. In plaats daarvan moeten vrouwen, ongeacht waar ze vandaan komen, na een bepaalde tijd niet meer te onderscheiden zijn. Deze ooghoogte en deze bezorgdheid, het echt nieuwe van Bethanië, ontbreekt voor mij in deze uitbeelding, wanneer de vrouwen als kleine kinderen onder de mantel van de "grote" Lataste glijden. Op deze manier bevestigt deze figuur een manier van denken die Lataste zelf wilde helpen overwinnen.
Beste Scotlandfan, het spijt me dat je zo lang op de release hebt gewacht. Ik heb nog steeds technische problemen en had je commentaar niet gezien.
Ter zake: ik begrijp wat je bedoelt, zo voelde ik me in het begin ook. Maar ondertussen heb ik me bij deze voorstelling neergelegd. Het moet de verering van de gevangen vrouwen voorstellen. Als je een beschermende mantelmadonna hebt, zijn de mensen die onder de mantel samenkomen ook miniem afgebeeld - maar dat doet niets af aan de waarde ervan.
Trouwens, men moet het ooghoogte ding waarschijnlijk niet idealiseren. In de 19e eeuw was het beeld van priesters nog anders, en ondanks al hun inspanningen om in hoog aanzien te staan, voelden de vrouwen (ongeacht hun verleden) zich zeker niet op gelijke voet staan met "Vader Stifter". Dus ik zie dit beeld meer historisch. Dan mag ik het hebben.