Cem Özdemir van de Groene Partij voert op Facebook campagne tegen het referendum van Erdogan. Tweetalig: Duits en Turks. De clip is (uiteraard) professioneel gemaakt en gaat over democratie, mensenrechten en spionage in Duitse moskeeën. Ik vind het geweldig dat een politicus de Duitse Turken aanspreekt op een manier die weinig anderen konden - ook al deel ik zijn mening over sommige dingen niet.

Op dit moment zijn 1,4 miljoen van hen opgeroepen om te stemmen. Dat is best spannend, want het zou niet zo vaak mogen gebeuren: een staat heeft volgens zijn grondwet geen mogelijkheid om per post te stemmen, maar tegelijkertijd zoveel inwoners in het buitenland dat het de moeite waard is een speciaal land te vragen of daar stemhokjes mogen worden ingericht.

Ik ben altijd blij als mensen zich interesseren voor de problemen van hun land en als ze politiek betrokken raken. Dat is wat een democratie nodig heeft! In dit verband kan ik het ook begrijpen als iemand wil stemmen hoewel hij niet in zijn eigen land woont.

Ik heb zelf een paar jaar in het buitenland gewoond en was toen dankbaar dat er de mogelijkheid was om per post te stemmen. Zelfs als ik dat had mogen doen, had ik niet willen stemmen in mijn tijdelijke woonplaats Riga: ik wist dat ik na een paar jaar naar Duitsland zou terugkeren. Wat had het voor zin om in Letland de koers voor de toekomst uit te zetten als ik het pad niet kon en hoefde te volgen? Anderzijds lag het lot en de ontwikkeling van mijn Duitse vaderland mij altijd na aan het hart, 1000 km verderop verandert daar niets aan. Natuurlijk volgde ik het Duitse nieuws, en natuurlijk wilde ik stemmen bij de Bondsdagverkiezingen - geen twijfel mogelijk! Dus ik begrijp wat onze Turkse medeburgers nu naar de stembus drijft. Aan de ene kant.

Anderzijds is er dit fundamentele verschil: ik wist dat ik na enkele jaren naar Duitsland zou terugkeren. De Duitse Turken waarover ik het hier heb, weten dat zij waarschijnlijk nooit van hun leven naar Turkije zullen terugkeren - velen hebben er ook nooit gewoond. Toch hebben ze een dubbele nationaliteit: ze stemmen in Turkije (meerderheid AKP, dus conservatief) en in Duitsland (meerderheid SPD en Groenen).

Ik kan en wil dat niet beoordelen, de kwestie van de nationaliteit is misschien soms ook een nogal emotionele beslissing. Maar ik begrijp niet waarom ze iets willen zeggen over de politiek in een land waar ze niet eens wonen. Er wordt gezegd dat de Duitse Turken een beslissende invloed zouden kunnen hebben op de verkiezingen, omdat die nogal dicht bij elkaar lijken te liggen. Is het eerlijk dat sommigen de soep maken en anderen hem uitlepelen?

Afbeelding: S.Hofschlaeger@pixelio.de